Persoonlijk verhaal

Ik ben best wel een knuffelig persoon. Sommige vrienden van mij die zijn dat ook en die staan al met hun armen wijd als ik ze zie. Anderen vrienden die hebben daar niet zo veel behoefte aan. Soms hoef je dat soort dingen ook niet uit te spreken, dan kun je dat gewoon aan iemand aflezen. Toch denk ik dat het altijd het beste is om het aan iemand te vragen. Of dat je gewoon zegt; Knuffel! Dat je het niet per se echt vraagt, maar dat die persoon wel nog een kans heeft om nee te zeggen. Dat je het niet gelijk doet, maar eerst iemand even de kans geeft om te reageren. 

‘Toch denk ik dat het altijd het beste is om het aan iemand te vragen.’

Mijn tweelingzus houdt bijvoorbeeld niet echt van knuffels. Dus ik heb mezelf moeten aanleren dat ik altijd toestemming vraag voor ik haar een knuffel geef. Meestal krijg ik dan een nee en dat moet ik dan accepteren. In het begin vond ik dat heel lastig want dat is gewoon mijn manier om er voor iemand te zijn. Maar het gaat niet alleen om mijn behoefte, je moet ook dat van een ander respecteren. 

Ik vind het zelf ook fijn als mensen consent aan mij vragen. Hé ik wil dit graag doen, vind je dat goed? Mensen gaan er vaak vanuit dat iedereen behoefte heeft aan seks. Ik ben zelf aseksueel en ik vind alles wat met seks te maken heeft echt heel vies, dat noem je seks repulsief. Maar andere aseksuelen vinden seks gewoon prima. Je kan dus nooit zomaar ergens vanuit gaan. Je weet van tevoren nooit wat iemand wel of niet wil, ook niet bij aseksuelen.

‘Je weet van tevoren nooit wat iemand wel of niet wil.’

Eigenlijk zou toestemming vragen heel normaal moeten zijn. Nu vinden mensen het misschien vervelend als ze constant toestemming moeten vragen. Maar dat komt ook omdat het nog niet genormaliseerd is. Als je dat vanaf je opvoeding meekrijgt dan voelt het helemaal niet meer zo gek om eerst toestemming te vragen, je doet dat dan gewoon uit respect naar elkaar. Ik denk dat we daar naartoe moeten uiteindelijk.