Persoonlijk Verhaal

Toen ik twaalf was en in de eerste klas op de middelbare school zat, werd ik voor het eerst ongesteld. Voor die tijd had ik al wel eens wat gehoord over ongesteldheid. Ik had vriendinnen die in groep acht al ongesteld waren geworden en ik wist dat het één keer in de maand gebeurde. Toch kwam mijn eerste ongesteldheid heel onverwacht.  

Na school was ik bezig met een reanimatie cursus. Tijdens deze cursus voelde ik ineens iets nats in mijn onderbroek. Het was wel echt anders dan afscheiding. Ik had het totaal niet verwacht. Samen met een vriendin ben ik naar de wc gegaan. Ik zag dat er bloed in mijn onderbroek zat. ‘Volgens mij ben ik ongesteld geworden, wat nu?’ zei ik tegen mijn vriendin. We wisten even niet zo goed wat te doen. Gelukkig had die vriendin van mij maandverband bij zich. Dat heb ik toen in mijn onderbroek gedaan.

‘volgens mij ben ik ongesteld geworden, wat nu?’

In het begin vond ik maandverband best onhandig, het zat niet lekker en je voelt het heel erg zitten. Ik had gelukkig bijna geen last van buikkrampen. Na een tijdje maandverband te gebruiken ben ik overgestapt naar tampons. Mijn moeder had me uitgelegd hoe je een tampon inbrengt. Ik deed mijn benen wijd op de wc en maakte de tampon een beetje nat met wat speeksel. Vervolgens duwde ik de tampon langzaam naar binnen met het touwtje goed naar buiten. Als ik de tampon diep genoeg duw, en het niet meer voel zitten, weet ik dat de tampon goed zit. Ik vond het de eerste keer spannend ‘houd deze tampon al het bloed wel tegen?’ Dat deed de tampon wel, ook omdat ik niet heel veel bloed tijdens mijn ongesteldheid.

‘ik had gelukkig bijna geen last van buikkrampen.’

Ik word ongeveer iedere vier weken ongesteld. Soms een halve week later of eerder. De eerste paar keer dat ik ongesteld werd, moest ik er nog erg aan wennen. Ik had tijd nodig om erachter te komen wat het handigste werkt voor mij. Na een tijdje raakte ik eraan gewend. Nu weet ik precies wat ik moet doen en voelt het heel normaal om ongesteld te worden.