Persoonlijk verhaal

Ik heb nu ongeveer een jaar een langeafstandsrelatie. Mijn partner woont in de Verenigde Staten en zit nog op school. We kunnen elkaar dus niet gemakkelijk opzoeken. Soms zeggen mensen dat je geen echte relatie kunt hebben als je elkaar niet in het echt kan zien. Dat vind ik onzin. Mijn relatie is echt. We kennen elkaar al twee jaar en praten bijna iedere dag. 

Voor we een relatie kregen kende ik mijn partner al een tijd. We hebben namelijk dezelfde vrienden. Aan het begin van 2020 kwam ik in een Discord groep terecht met veel verschillende mensen uit de LHBTIQ+ gemeenschap. Daaruit is een kleine vriendengroep ontstaan. De meeste daarvan wonen niet in Nederland. Via Discord praten we veel met elkaar en spelen we Dungeons and Dragons.

‘mijn relatie is echt.’

Eerst had ik een relatie met iemand anders uit de groep. Toen dat uit ging, begon ik voor de grap te flirten met de vriend die nu mijn partner is. Langzaam kwam ik erachter dat ik het stiekem wel iets leuker vond dan ik dacht. We zijn toen ook los van de vriendengroep gaan afspreken. Terwijl we met z’n tweeën praatte, kwam ik er achter dat ik hem toch wel echt leuk vind. En hij mij ook gelukkig. Er is ook nog een ander koppel binnen dezelfde vriendengroep. Zij hebben ook een langeafstandsrelatie. Dus we begrijpen wel van elkaar hoe het is. 

Mensen zeggen soms dat je pas weet of je relatie echt iets is als je elkaar hebt ontmoet. Maar dat is gek. Het is niet zo dat als ik hem zo meteen voor het eerst in het echt zie ik opeens denk van hé ik vind jou niet meer leuk. We kennen elkaar al twee jaar, we facetimen, bellen en sturen elkaar berichtjes. We kennen elkaar goed, zo goed dat we elkaar soms niks meer te vertellen hebben. Gelukkig zijn we allebei best wel goed in samen stil zijn. We houden allebei erg van tekenen. Dus soms zijn we tijdens het bellen aan het tekenen en zeggen we weinig. Met elkaar op date gaan is ook best ingewikkeld als er zes uur tijdsverschil is. Ik werk en hij gaat naar school. Daardoor kunnen we niet altijd zomaar met elkaar bellen. Meestal bel ik in de avond. Bijvoorbeeld wanneer ik aan het koken ben.

‘we facetimen, bellen en sturen elkaar berichtjes.’

Dit is nu mijn derde langeafstandsrelatie en tijdens die relaties heb ik wel geleerd dat het juist ook wanneer je elkaar niet fysiek ziet het wel belangrijk is om het over grenzen te hebben. Bijvoorbeeld over hoe vaak je met elkaar wilt bellen en wanneer. Soms ben ik te moe om te bellen en dan geef ik dat aan. Maar ook seksuele grenzen zijn belangrijk om te bespreken als je een langeafstandsrelatie hebt. En dan niet op het moment zelf, ik bespreek dat graag vóór er iets gebeurt. Ik vind het namelijk soms best moeilijk om nee te zeggen. Dus dat bespreken we dan op een avond dat we gewoon aan het bellen zijn en ik voel dat het een goed moment is. 

Na dit schooljaar gaan we elkaar waarschijnlijk voor het eerst in het echt zien. Ik vind dat best wel spannend. Misschien organiseer ik dan wel een date die hij helemaal niet leuk vindt. Of misschien vind hij het hier helemaal niet leuk. Maar over onze relatie maak ik mij geen zorgen. Dat zit wel goed.