Persoonlijk verhaal

Mijn naam is Suze en ik ben lesbisch. Dat weet ik sinds ik 14 jaar ben. Voor die tijd werd ik altijd verliefd op jongens. Toen ik 14 was had ik een vriendje. Ik dacht dat veel mensen in mijn klas al seks hadden gehad, maar dat bleek achteraf niet zo te zijn. Maar als ik daar aan dacht, met een jongen, vond ik het een nachtmerrie. Gelukkig ging mijn verkering na drie maanden uit. 

Na deze relatie wist ik zeker dat ik op meiden val. Op een gegeven moment heb ik met een meisje van mijn school gezoend en seks gehad. Het voelde eindelijk alsof seks ook leuk kon zijn en ik dit echt ook zelf wilde doen. Uiteindelijk heeft het me gebracht bij mijn partner van nu, waar ik al 2,5 jaar heel gelukkig mee ben. 

Als ik mensen vertel dat ik lesbisch ben stellen ze soms vervelende vragen. Ze vragen bijvoorbeeld of ik wel eens seks heb gehad met een jongen. Of wat je doet als je seks hebt met een ander meisje. Ik vind dat rare vragen. Je vraagt toch ook niet aan hetero mensen wat ze tijdens de seks doen?

Toen ik 16 was wist ik echt niet wat ik daarop moest antwoorden. Dan klapte ik dicht. Er waren ook niet zo veel andere lesbische mensen in mijn buurt toen. Ik vroeg me altijd af hoe zij zouden omgaan met dit soort vragen. Nu probeer ik mensen die persoonlijke vragen stellen te vertellen dat het ze niks aangaat.

‘Je vraagt toch ook niet aan hetero mensen wat ze tijdens de seks doen?’

Soms krijg ik ook te maken met straat-intimidatie. Als ik bijvoorbeeld op straat zoen met mijn vriendin, dan roepen mensen vervelende dingen of ze komen te dichtbij. Ik hoop dat dit verandert en dat mensen elkaar meer accepteren zoals ze zijn. Door de persoonlijke vragen die mensen stellen en door de rare reacties op straat voel ik me niet helemaal op mijn gemak met lesbisch zijn. Het zorgt ervoor dat ik me anders voel. Nu ik 21 ben merk ik dat het een blijvend proces is om volledig oké te leren zijn met wie je bent op alle vlakken in je leven.