Persoonlijk Verhaal

Ik werd maar niet ongesteld toen ik in de puberteit zat. Na lang wachten ben ik op mijn zeventiende naar de dokter gegaan, na een tijd kwam eindelijk boven water wat er speelde. Ik heb geen baarmoeder en een vagina van maar 1,5 centimeter diep. 

Omdat ik geen baarmoeder heb kan ik zelf geen kind dragen. Toen ik dit hoorde, vond ik dat echt heel erg moeilijk. Ik had voor mijn diagnose de wens om zelf kinderen te krijgen, maar moest nu accepteren dat dit niet kan. Daardoor ben ik veel gaan nadenken over mijn toekomst. Hoe kan ik toch later kinderen in mijn leven hebben? Tegelijkertijd wist ik ook niet zo goed hoe ik mij moest voelen over mijn lichaam.

‘omdat ik geen baarmoeder heb kan ik zelf geen kind dragen.’

Ik ben vrouw, maar hoe voel je je vrouwelijk als je geen kind kunt dragen en een ander lichaam hebt? Ik voelde me anders dan andere mensen. Ik voelde me vooral heel anders dan andere vrouwen. Het voelde alsof ik niet aan de eisen voldeed van vrouw zijn. De vraag die door mijn hoofd speelde was ‘Wat is mijn lichaam?’ Ik identificeer me biologisch als intersekse, omdat ik me herken in de moeilijkheden die lotgenoten ervaren. 

Laatst heb ik contact gezocht met mensen die ook intersekse zijn. Het is fijn om elkaar te steunen en te helpen. Ik heb besloten dat ik mijn vagina wil laten oprekken zodat ik penetratie seks kan hebben. Ik ben heel blij dat dat mogelijk is. Ik moet een operatie ondergaan en daarna een aantal maanden herstellen. De voorbereidingen en ingreep zelf gaan heel veel energie kosten, maar ik kijk erg uit naar het resultaat.

‘wat is mijn lichaam?’

Ik doe het voor mezelf.  Zo kan ik me fijner voelen in mijn eigen lichaam en in mijn rol als vrouw. Ik kan het medische hoofdstuk van mijn leven dan afsluiten. Het zal altijd een proces zijn om hiermee om te gaan. Het is moeilijk dat ik zo ben geboren, maar het heeft me wel zelfverzekerder, opener en strijdbaarder gemaakt.